اینجا و اکنون

ابرناکی آسمان دلم
و قطره ناکی چشمان ترم
نوید بغضی شکسته میدهد :
کنون که آسمان دل
ابرناک گشته است
کنون که چشم چشمه ام
پر از سراب گشته است
کنون که آنچه آرزوست
نصیب خاک گشته است
کنون که سینه عطش
عجیب چاک گشته است
کنون که کودک درون
زغم هلاک گشته است
بیا که جام سینه ام
خراب تاک گشته است ...