در این روزگار مراودات بیشتر الکترونیک ، پیامی صمیمانه از دوستی نه چندان صمیمی بر تلفن همراهم نقش بست که بیاد آوردن و گرامی داشتن بهترین دوستها را در روز " بخشایش و دوستی " ، از سلسله جشنهای مهرگان ایران زمین یادآور می ساخت .
اندیشیدم : برای چه کسانی بفرستمش ؟
اندیشه مجاز نبود . دستکم برای اسم اول .
و فرستادمش . . .
دیری نپایید که پاسخ گرفتم .
- " دمت گرم ، مطمئنی ؟ "
- " از چی ؟ "
- " که من جزو بهترین ها هستم ؟ "
پاسخ دو کلمه بود :
" دست خوش "
" دست مریزاد "
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر